Stel je voor…
dat je het bewegingsonderwijs naar een hoger plan tilt

Nienke van der Meer zit al haar hele leven vol plannen. Het onderwijs werd haar met de paplepel ingegoten, want ook haar moeder was vakleerkracht. Als vakleerkracht bewegingsonderwijs zit ze op een SARO-basisschool helemaal op haar plek, maar dromen over haar toekomst doet ze ook.. Een coachende rol vervullen voor collega’s staat nog op haar wensenlijst: hoe richt je nou een goede beweegles in of wat hebben kinderen precies nodig op motorisch gebied? De opleiding voor psychomotorisch coach heeft ze net afgerond en gaat ze eerst meer toepassen. Misschien komt lesgeven op de pabo er ook nog eens van. Maar dat is voor later, want ‘ik vind het zelf nog veel te leuk om hier te staan’.

Groepsdoorbroken bewegen

‘Ik ben hier vakleerkracht bewegingsonderwijs en aangenomen voor alle gymlessen. Dat doe ik samen met mijn vakcollega Sander van Embden, waarbij ik mezelf vooral bezighoud met de jongste kinderen, daar ligt mijn specialiteit en passie. Sander is meer gespecialiseerd in het creatieve spel en ik ben meer van de theorie, de dans en het turnen. Daarnaast combineren we af en toe lessen van verschillende groepen. Dan zit Sander aan de andere kant met groep vier of zes en vervolgens doen we de wand omhoog zodat we ‘groepsdoorbroken’ leuke lessen kunnen geven. Dat is zó leuk.’

Een verrassende aanpak

‘Je moet jonge kinderen blijven verrassen. Daar zijn ze heel ontvankelijk voor. Dus als ik muziek gebruik tijdens de les, kies ik meestal niet voor een typisch kinderdansje dat ze heel goed kennen. Dat brengt ze niet in verwondering. Liever zet ik een lekker popnummer op uit de Top 40 of iets met een fijne beat. ‘Europapa’ bijvoorbeeld: dat is een geweldig dansnummer.’

Openstaan voor nieuwe inzichten

‘Jonge kinderen zijn voor mij een bron van inspiratie. Elke dag weer. Ik leer net zoveel van hen als zij van mij. Neem de manier waarop je als leerkracht informatie verstrekt: je denkt soms dat je iets heel duidelijk hebt gezegd, maar een jong kind kan dat heel anders waarnemen en iets anders doen dan je had gevraagd. En dat is bij jonge kinderen echt veel directer, omdat ze onbevangener zijn. Die denken niet na, die doen gewoon. Daar zie je ook wel weer die Rotterdamse daadkracht in terug, trouwens.’

Kleine dingen, groot geluk

‘Wat mij op deze SARO-school erg trekt is dat de directie op gelijk niveau zit. Het is niet van ‘wij zeggen, jullie draaien’. Je wordt heel erg erkend in je professionaliteit en als persoon. De deur staat altijd open en je wordt gestimuleerd om zelf stappen te ondernemen. En de directie komt bijvoorbeeld langs met een chocolaatje op Valentijnsdag of je krijgt een kaartje als je ziek bent, dat soort dingen. Toen ik hier was aangenomen kreeg ik een week voordat ik begon een welkomstkaartje. De erkenning en de waardering sijpelen gewoon in alles door.’