Stel je voor…
dat het onderwijs je met de paplepel is ingegoten.

Voor Jasper de Klerk was het onderwijs een vanzelfsprekende keuze, want zijn beide ouders stonden tientallen jaren voor de klas. Bij hem staat de teller inmiddels ook op bijna tien jaar. Van zijn moeder leerde hij veel over gedrag van kinderen en met zijn vader praat hij veel over de ontwikkeling van het onderwijs in het algemeen. Zijn grootste drijfveer is om kinderen hun eigen talenten te laten ontdekken en ze een goede basis mee te geven. Telkens als hij een kind kan helpen bij vragen als ‘wie ben ik, wat wil ik later, waarvan word ik blij, maar ook waar word ik boos van?’, is zijn dag helemaal goed.

Een kleine, grote familie

‘Het onderwijs is veel persoonlijker geworden dan vroeger, toen ik zelf op de basisschool zat. Destijds ging het vooral om de groep als geheel, tegenwoordig ben je heel erg aan het inzoomen op de individuele leerling en dat maakt het soms wel ingewikkelder of op zijn minst uitdagender. Gelukkig werk ik op een kleine school en eigenlijk zijn we gewoon één grote familie. Want van groep één tot en met groep acht kent bijna iedereen elkaars naam wel, leerlingen en medewerkers. Daarnaast hebben we een uniek team met gezellige collega’s die het ook persoonlijk goed met elkaar kunnen vinden.’

Met vakdocenten effectiever samenwerken

‘Dit jaar zijn we begonnen met een hele nauwe samenwerking in de bovenbouw. Je werkt sowieso samen met de intern begeleider, bij vragen over gedrag of scores en dat soort zaken. Maar we hanteren nu echt een systeem waarbij ik zelf de begrijpend leeslessen geef en een andere docent de rekenlessen, weer een ander de spellinglessen. Doordat we in de bovenbouw heel veel samen lesgeven, bespreken we ook de scores van de leerlingen. Eigenlijk is dat bijna vanzelf gegroeid. We zagen de afgelopen jaren al steeds vaker vakdocenten komen voor ICT, wereldoriëntatie, dans en andere vakken. Dat hebben we gewoon een beetje verder doorgetrokken. Groot voordeel is dat je door die nauwe samenwerking de ontwikkeling van je leerlingen beter in de gaten kunt houden.’

Rotterdam: stad met vele gezichten

‘Elke wijk heeft een beetje zijn eigen identiteit en die van het Oude Noorden, waar ik werk, is heel bijzonder. De wijk voelt meer als een dorp omdat veel mensen elkaar kennen. Dat merk ik ook tijdens de huisbezoeken. Doordat ik veel via via hoor, krijg ik al snel een goed beeld van de dagelijkse leefomgeving van mijn leerlingen. Als je vraagt naar mijn favoriete stukje Rotterdam, zeg ik: de Biergarten bij het Schieblock. Die omgeving is nogal eens op de schop gegaan, maar heeft dat oude, tikkeltje rauwe en typisch Rotterdamse sfeertje behouden.’

Een vrolijke noot

‘Muziek speelt een belangrijke rol tijdens mijn lessen, ik zet vaak muziek op in de klas. Niet alleen omdat het een passie van me is, maar ook omdat ik denk dat muziek een sfeer kan creëren waarin leerlingen beter zichzelf kunnen zijn. Ik kies dan meestal de muziek die bij de situatie past: iets rustigs als ik een moment van concentratie wil hebben, of iets wat de kinderen zelf leuk vinden als het even gezellig mag zijn.’

Elke dag weer nieuwsgierig

‘Het mooie van dit vak is dat je voortdurend blijft leren. Elk jaar kom je wel dingen tegen waarvan je denkt ‘hé, dit gaat niet zoals ik wil’ en dan sla je meteen een pad in dat andere oplossingen biedt. Ook de leerlingen zelf komen regelmatig met iets nieuws aanzetten, wat extra inspireert. En eens in de zoveel tijd gaan we even naar een andere school binnen SARO om te kijken hoe ze het daar doen – en omgekeerd. Zo worden we in twee uurtjes weer een stuk wijzer van elkaar!’